Henry Gantt (1861-1919) - amerykański inżynier mechanik, konsultant ds. zarządzania, znany z dużego wkładu w rozwój  naukowej szkoły zarządzania.  W 1878 r. ukończył  McDonogh School,  w 1880 r.  Johns Hopkins University,  a następnie wrócił do  McDonogh School,  by nauczać tam przez trzy lata. Następnie uzyskał tytuł magistra inżyniera w dziedzinie inżynierii mechanicznej na  Stevens Institute of Technology  w New Jersey.
W 1884 roku Gantt rozpoczął pracę jako kreślarz w odlewni żeliwa i warsztacie maszynowym Poole & Hunt w Baltimore. W 1887 r. dołączył do zespołu Fredericka W. Taylora w  Midvale Steel  i  Bethlehem Steel.  Pracował tam z F.W.Taylorem do 1893 r., będąc jego osobistym asystentem. Gantt zmodyfikował system Taylora. Odszedł od zróżnicowanych stawek akordowych, jako zbyt słabo oddziałujących motywacyjnie i wymyślił nowy sposób. Opracował system motywacyjny oparty na premiach, które otrzymywali wszyscy - pracownicy, majster i kierownik - gdy osiągnęli planowane wyniki (bonusowy system Gantta - duże wynagrodzenie za osiągnięcie maximum i bardzo małe za jego nie osiągnięcie). Pracownicy otrzymywali  instrukcję,  w której opisana była najlepsza metoda wykonania każdego zadania, wymienione były narzędzia, których należy użyć i określony był czas przeznaczony na każdą z czynności (ramy czasowe zadań były badane empirycznie i określane na podstawie doświadczeń). Pracownicy stosujący się do otrzymanych instrukcji otrzymywali dodatkowe premie (30-50% dniówki), będące dodatkiem do dziennego wynagrodzenia. W przypadku braku zastosowania wyznaczonych metod i narzędzi lub nie zmieszczenia się w wyznaczonym czasie, pracownik był pozbawiany premii i wypłacano mu jedynie ustaloną dniówkę. Majster nadzorujący ich pracę również dostawał premię za każdą podlegającą mu maszynę, która wyrobiła premię. Oprócz tego kierownik też otrzymywał premię, gdy wszyscy podporządkowani mu pracownicy wykonali zadania w ustalonym czasie pracy. Dzięki takiemu systemowi wynagradzania, Gantt uzyskał wzrost wydajności pracy od 200 do 300%. Spadła liczba awarii i przestojów maszyn, ponieważ każdy z robotników dbał o to, by był odpowiednio i na czas obsłużony przez drugiego. Wzrosła również  inicjatywa  i  aktywność  robotników, gdyż nauczyli się oni tych czynności, które przy ich maszynach wykonywał majster, a przez to tracili czas na oczekiwanie na niego i zakończenie przez niego regulacji. Gantt widział również potrzebę włączenia robotników do koncepcyjnej pracy organizatorskiej. Pozwalał robotnikom na układanie instrukcji. Autorzy tych, które nadawały się do wykorzystania byli odpowiednio za to nagradzani.
Henry Gantt stworzył również szereg różnych typów wykresów programowania produkcji. Projektował swoje wykresy tak, by osoby nadzorujące produkcję mogły szybko zorientować się, czy produkcja przebiega zgodnie z harmonogramem. Najbardziej znanym jest wykres nazwany jego nazwiskiem, opracowany przez niego w latach 1910-1915.  Wykres Gantt'a  jest rodzajem wykresu słupkowego, ilustrującego harmonogram projektu. Jest używany do dzisiaj.



Wydane książki:
1908 r.  "Szkolenie robotników w zakresie nawyków przemysłu i współpracy"
1910 r.  "Praca, płace i zyski: ich wpływ na koszty utrzymania"
1916 r.  "Przywództwo w przemyśle"
1919 r.  "Organizowanie pracy".

/ Wikipedia EN /